Kassa BNN/ VARA

Weekendje thuis voor gehandicapt kind onmogelijk

02 april 2022

Je hebt een ernstig gehandicapt kind en verzorging thuis is niet langer mogelijk. Maar als je kind verhuist naar een zorginstelling dan moeten ook alle hulpmiddelen die thuis staan, ingeleverd worden. Een weekendje thuis logeren lijkt dan onmogelijk geworden. 

Als je volledig in een instelling gaat wonen dan is deze ook volledig verantwoordelijk voor de zorg en dus ook voor de hulpmiddelen. Je woont dan officieel zeven dagen per week in de instelling. Maar wat als je dan in de weekenden toch naar huis wil?

Lucia geeft in deze reportage een toelichting hoe d eoverheeid vergeten is dit te regelen. 

ZEMBLA 'Help mijn kind!'

8 juli 2007. 

Ouders met een gehandicapt of chronisch ziek kind die het thuis willen verzorgen, krijgen steeds minder de hulp die ze nodig hebben. Om hun recht op zorg terug te krijgen moeten ze door een enorme ambtelijke molen. Rechters stellen vast dat het CIZ (de instantie die bepaalt op hoeveel hulp iemand recht heeft) vaak onvoldoende motiveert waarom er minder hulp wordt toegekend dan wordt gevraagd.

In de ZEMBLA-aflevering ‘Help mijn kind’ vertellen oud-medewerkers van het CIZ dat er teveel zaken telefonisch worden afgehandeld. ‘Het CIZ staat te ver van de mensen. Het is te bureaucratisch geworden.’

ZEMBLA 'Amateurisme in de zorg'

14 maart 2010. 

Verstandelijk gehandicapten opsluiten, lijfstraffen toedienen en intimideren. Dit is het regime op een zorgboerderij in Nederland. De afgelopen jaren is het aantal zorgboerderijen en woongroepen voor mensen met een beperking sterk gestegen. Iedereen kan zonder een diploma in de zorg zo’n initiatief beginnen. Eenmaal gestart, houdt geen enkele instantie systematisch toezicht of de mensen goede zorg krijgen. Op sommige boerderijen loopt het daarom helemaal uit de hand. Een 16-jarige jongen werd acht maanden langdurig opgesloten op een kamer. Zijn behoefte moest hij op een emmer doen. In een andere particuliere woongroep incasseerde de eigenaar wel het geld van zijn psychiatrische patiënten, maar gaf hij ze geen dagbesteding. In ZEMBLA vertellen ouders en voormalig werknemers hun verhaal.